Jerzy janicki urodził się w Czortkowie, na Podolu 10 sierpnia 1928 r. Lata chłopięce i młodość spędził we Lwowie. Po zakończeniu wojny i konieczności opuszczenia Lwowa, w 1946 r. przeniósł się do Krakowa, a następnie do Wrocławia, gdzie studiował polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim, równocześnie pracując jako dziennikarz sportowy we wrocławskich i katowickich redakcjach.
Za jego debiut literacki uznawany jest reportaż pt. “Nylon” zamieszczony na łamach tygodnika “Świat”, w którym obok magazynów “Razem” i “Pokolenie” regularnie publikował swoje reportaże i opowiadania.
Od 1954 r. rozpoczął trwającą pół wieku współpracę z Polskim Radiem -wpierw redagując między innymi magazyn satyryczny „Parnasik” oraz audycję paraliteracką „Krasnoludki są na Świecie”, a od 1956 r. współtworząc powieść radiową “Matysiakowie”.
Janicki jest autorem kilkudziesięciu słuchowisk radiowych – w tym choćby wielokrotnie nagradzanego Koty to dranie, Tragarz puchu, Hasło – i trzykrotnie reprezentował Polskę na Prix Italia.
Równocześnie z działalnością radiową Janicki rozwijał swój dorobek pisarski oraz filmowy i telewizyjny. Nieprzerwanie płodny twórczo i niezwykle pracowity wkrótce zdobył miano jednego z najwybitniejszych polskich scenarzystów filmowych i telewizyjnych, tworząc słynne seriale telewizyjne (m.in. “Polskie Drogi”, “Dom”), bijące rekordy popularności wśród telewidzów.
Dzięki swojej pasji do popularyzowania historii, tradycji i kultury Lwowa i Kresów Wschodnich przeszedł do historii także jako niestrudzony piewca Ziem, utraconych a tak przez Niego umiłowanych.
Tęskniący za Lwowem, przywiązany do Warszawy swoje miejsce na ziemi odnalazł w Bieszczadach, w których odpoczywał i tworzył. Także i im poświęcił w swojej twórczości pisarskiej, radiowej i filmowej wiele miejsca, sławiąc piękno tych ziem i trud mieszkających tam ludzi.
Za swą działalność wielokrotnie nagradzany był przez środowiska twórcze, m.in.:
- Specjalnym Złotym Ekranem – za wielokrotną działalność scenariopisarską dla TVP (1989);
- Nagrodą SuperWiktora (2001);
- Nagrodą Gwiazda Telewizji Polskiej (2002) – za scenariusze widowisk telewizyjnych;
- Otrzymał też szereg nagród od Miasta Stołecznego Warszawy;
- Pośmiertnie nagrodzony został złotym medalem
„Gloria Artis” (2007) – zasłużony kulturze.